Papierwerk

Lieve allemaal,

De eerste nacht zit er op. Fu Ni sliep als enige. Zij heeft een lange nacht kunnen maken. De ouders daarintegen hebben geen oog dichtgedaan. Bij ieder hoestje zaten we rechtop in bed. Van tevoren hadden we nog zo tegen elkaar gezegd dat ons dat niet zou gebeuren...

Om 5.30 uur ging de wekker. Niet dat dat nodig was, want onze Fu Ni was voor die tijd al wakker. Vandaag kwam dat toevallig mooi uit, want we moesten ons al vroeg bij de bus melden. Om 8.00 uur zou de bus vertrekken naar het ministerie van adoptiezaken. Natuurlijk bleek 2,5 uur veel te kort om onszelf en onze dochter aan te kleden. Dit zat hem voornamelijk in de maat van onze meegebrachte kleren. Fu Ni is nogal aan de kleine kant. Zelf hadden we gegokt op maatje 74, maar maatje 68 is ook al groot zat. Helaas hebben we daarvan niet heel veel kleertjes meegenomen. Maar goed, een rolletje plakband lost een hoop problemen op....

Daarna ik in pak en Chris in Jurk, want naar de officiële instanties moet je netjes gekleed gaan. Gelukkig is het hier maar 31 graden en stikbenauwd, dus al snel vormden de eerste zweetplekken zich. Gelukkig waren we niet de laatste, en om 8.20 uur vertrokken we naar het ministerie. Dit ministerie bleek aan de overkant van het hotel te zitten, dus konden we snel de bus weer verlaten. In de bus was Fu Ni helemaal in haar element. Ze houdt er dus van om bij het raam te zitten en naar buiten te kijken.
Na een gsprek met een ambtenaar waarin we moesten vertellen waarom we hebben gekozen voor adoptie (waarvan ze volgens mij helemaal niets begreep omdat haar Engels heel slecht was), kregen we een document, waarin verklaard wordt dat Fu Ni volgens Chinese wetgeving nu onze dochter is. Dat was dus geregeld. Daarna moesten we naar de Chinese Notaris en de politie voor het aanvragen van een Chinees paspoort. Dit paspoort krijgen we aan het eind van deze week.

Vanmiddag krijgen we de gelegenheid om te spreken met de directeur van het weeshuis van Fu Ni. We hebben enkele vragen opgesteld, waarvan we hopen dat hij daar antwoord op kan geven, met name over het verleden van Fu Ni. Zij ligt nu achter mij te slapen.

Inmiddels zijn we er ook al achter dat ze een sterk eigen willetje heeft. Ze weet donders goed wat ze niet lust. Dat weten wij nu dus inmiddels ook. We moeten er alleen nog even achter zien te komen wat ze wel lust.

Tot zo ver,

Groeten,

Peter