Bezoek aan vindplaats

Zoals aangekondigd een verhaal over ons bezoek aan Fuzhou. Fuzhou ligt op ongeveer 90 km van Nanchang. Dat betekent hier bijna 2 uur met de bus. Gezien de toestand van de wegen (en van de bus) wil je ook echt niet dat er harder gereden wordt...

Nadat we voor de eerste keer afwisselend met onze hoofden tegen het dak en onze achterwerken hard in de banken gedrukt worden, krijgen we langzaam in de gaten dat het een zware rit gaat worden. Verkeersregels hebben ze hier overigens in het geheel niet. Er staan geen strepen op de weg. Dat betekent dus dat de bus van links naar rechts zwalkt om de lege stukken weg op te zoeken. Daarbij lijkt het wel of iedereen hier rijles heeft gehad van Michael Schumacher. Het kan niet snel genoeg. Bovendien lijkt de chauffeur punten te krijgen voor ieder gat in het wegdek. Er wordt er dus niet 1 overgeslagen, zelfs als dat betekent dat hij daarvoor geheel op de andere weghelft moet rijden.

Onze wraak is echter zoet (letterlijk). Zoals we eerder schreven, wil onze Fu Ni graag vruchtensiroop drinken. Je raadt het al... Zodra we de dop van de fles hadden gedraaid, vlogen we met de bus weer in een gat. Resultaat: De siroop droop van het dak. Alleen jammer dat de siroop net iets eerder was dan mijn hoofd, waardoor het dak gedeeltelijk meteen weer werd schoongeveegd. Maar goed, de chauffeur is waarschijnlijk nu nog bezig om die plakkerige substantie weg te schrobben....

Na bijna 2 uur reden we door de tolpoort Fuzhou binnen. In Fuzhou bezochten we de vindplaatsen van de 6 kinderen uit Fuzhou, dus ook van Fu Ni. Je wordt dan toch echt wel even stil wanneer je je bedenkt dat ze daar is achtergelaten....... Absoluut een onvergetelijk moment....

Daarna weer dezelfde rit terug. Wat opvalt is dat er nauwelijks nog bewijzen zijn te vinden van het communisme. Geen portretten van Mao, en weinig hamers, sikkels en sterren. Hier en daar wappert een rode vlag, maar dat is ook alles.

Wat ook opvalt is dat de armoede, die hier natuurlijk wel is, nauwelijks zichtbaar is. De krottenwijken worden vakkundig weggewerkt achter hoge reclameborden of achter nieuwe gebouwen. Af en toe zie je door een kapot reclamebord of door een steegje een glimp van de andere kant van China.

China is duidelijk een ontwikkelingsland. Boeren die met de os ploegen op een rijstveld naast een supermodern gebouw. Fietsers op de snelweg, die meer lading op de fiets hebben gebonden dan een gemiddeld binnenvaart schip kan vervoeren, worden ingehaald door het nieuwste model Mercedes. Een man met een juk op zijn schouders, stopt even om zijn mobiele telefoon uit zijn binnenzak te halen.
De holder met een kar erachter is hier een populair vervoermiddel (hier zijn ze dus gebleven). Voor ons allemaal zaken die niet gewoon zijn.....

Na al deze indrukken zijn we dan weer terug in ons decadent luxe hotel. Zeker na het zien van de levensomstandigheden op het platte land, beseffen we hoe gelukkig wij zijn.

Groeten, Peter