Onsterfelijke brug

Vandaag (25 mei) naar het park en de tempels bij olifantsmeer geweest. Verhaaltje volgt later.

Vandaag hebben we alvast uit zitten vissen hoe we in vredesnaam alles in de koffers richting Beijing kunnen proppen. Mevrouw Fu Ni is namelijk nogal gehecht aan haar grote troon. Papa heeft even snel een nieuwe troon gekocht, een exacte kopie maar helaas hadden ze deze alleen nog maar in beige. De grote wisseltruck vindt plaats, ach die beige stond toch beter bij het marmer van de ***** bathroom. Die troon gaat letterlijk overal mee naar toe. Dus ook in de bus hebben we dank zij Fu Ni nu toilet. Je zal maar in hoge nood zitten?
En dat gebeurt haar natuurlijk ook regelmatig. Vindt dan in dit ritmeloze leven maar eens uit of je dochter eten drinken of de po wil als ze zich laat horen? Ze is duidelijk een spicy girl.

Vandaag met de hele club naar het olifantsmeer het park en de tempels geweest. Een bijzondere ervaring. In het gras zie je een groepje vrouwen van het gem. met de hand grasmaaien. Het enige gereedschap dat ze hebben is een paar handschoenen en een mandje! Ook de enorm grote bloemperken in allerhande prachtige vormen blijken te bestaan uit keurig naast elkaar geplaatste plastic bloempotjes. Een heel gedoe met watergeven. Arbeid kost hier duidelijk niets. Mensen zoeken in de vuilnisemmers naar lege flessen of willen het lege flesje hebben als je ermee over straat loopt. Het zijn beslist geen zwervers! Ze bekleden een respectabele functie als flessenverzamelaar en verdienen daarmee een inkomen. Wij denken dat het zielige arme mensen zijn. Al zullen ze niet veel verdienen, in China is het zo hoe lager in onze ogen de functie hoe hoger het aanzien. Het geeft veel verschillen aan tussen oost en west. Hoe arm je hier ook bent je eigenwaarde en status kan hier zeer hoog zijn. Mensen met een te laag inkomen blijven hier dan ook met hun hoofd rechtop lopen en zien er verzorgd uit. Met hard werken hebben ze aanzien veroverd. Terwijl een zakenman met dus niet zo een hoog aanzien heel snel gezichtsverlies kan lijden als hij iets fout doet. De schaamte is dan vreselijk. Het effect van een complimentje of een klacht is in onze ogen dan ook extreem groot.

In het park richting de tempels lopen we over de immortal bridge. Eenmaal daaroverheen gelopen zijn we onsterfelijk.
We worden als groep maar ook individuel door iedereen op een vrolijke manier aangekeken, gevolgd, aangesproken of ze willen onze babies aanraken. Een groep op excursie zijnde chinezen wil samen met ons op de groepsfoto. Het wordt een melige bedoening. De tempels zijn mooi, maar Fu Ni moppert; eten? drinken? Oke het is duielijk. Als ik lopende vort haar broek en pamper uittrek holt Peter er achteraan om alles weer op te rapen. Terwijl ik met haar in haar blote billen over de immortal bridge hol, zeg ik haar dat dit toch echt een onsterfelijk moment is.
Ook de rest van de groep komt nu de bus binnen en ziet aan het einde van het looppad een intens blije baby op haar troon zitten.

s avonds gaan we uit eten. Met zijn allen chinezen. Het is een restaurant waar je apparte kamertjes reserveert. Een grote kamer is voor ons allen, inclusief alle babies. De meeste kunnen zelfstandig zitten maar Fu Ni houden we voor de zekerheid toch nog maar op schoot. Ze zit nog net niet stabiel genoeg. Sisi heeft 2 uur gezocht naar een bijzondere kaars voor op de verjaardagstaart van alle kinderen. De namen van alle kinderen staan op de taart. Dan wordt de kaars geplaatst. Het is een lotusloem die opengaat met 10 brandende kaarsjes er in. Terwijl hij opengaat klinkt er een muziekje Zhe shi changre kuai le/Happy birthday to you. We nemen gelijk maar een hapje taart ter ere van ome Jos die vandaag jarig is. Fu Ni geniet spontaan en op geheel eigen wijze van haar taart! Papa en mama komen niet meer bij.
Terug in het hotel gaan we meteen door naar de kamer van Sisi en Sophie waar de kleermaaksters de eerder deze week opgemeten en bestelde chinese jurkjes klaar hebben liggen. Fu Ni is moe. Omdat ze toch uit de kleren moet, passen we het jurkje maar meteen en gaan we met ons kleine keizerinnetje zo de lift in.
Een mooie afsluiting van ons verblijf in de geboorteprovincie van onze kinderen. Morgen vliegen we weer terug naar Beijing.