Verboden stad

Beste allemaal,

Allereerst heel erg bedankt voor al jullie berichtjes. Het is erg leuk om de adviezen te lezen. We kunnen ze allemaal gebruiken!

Gisteren zijn we er niet aan toe gekomen om een berichtje te plaatsen. Papa en Mama waren gewoon moe......

We hadden dan ook en drukke dag. Fu Ni heeft keurig de nacht doorgeslapen en werd net voor de wekker wakker. Erg lekker, want ook wij hebben dus een goede nacht kunnen maken.

Na het ontbijt verzamelen voor ons bezoek aan de verboden stad en plein van de hemelse vrede. Wij kennen het plein van de hemelse vrede allemaal van het beeld van die ene student die de tank stond tegen te houden tijdens de studentenopstand. Op mijn vraag wat er met die student was gebeurd, haalde onze gids zijn schouders op en vroeg mij wat er dan precies was gebeurd. Hij had wel vaag iets gehoord, maar wist duidelijk niets van een opstand. Er mag dus niet over worden gepraat. Op dat moment besef je gelijk weer dat je toch wel degelijk in China zit. Het plein zelf is enorm en maakt vooral indruk vanwege de beelden die wij allemaal kennen van het journaal.

Direct aan het plein ligt de "verboden stad", het winterpaleis van de keizers. Voor die genen die de film "the last emperor" hebben gezien: Het is inderdaad zoals in de film. Onwaarschijnlijk groot en indrukwekkend. Helaas zijn ze druk bezig met restaureren. Dat betekent hier: Alles nieuw maken en het oude weggooien. Het resultaat: De gebouwen ziet er uit alsof ze gisteren zijn neergezet. Je hebt niet het gevoel dat je in een omgeving loopt van meer dan 400 jaar oud. Gezien de enorme omvang van de stad, raken we al snel de helft van de groep kwijt. Zij kunnen het tempo in de smoorhete zon niet bijbenen.
In de verboden stad mogen namelijk geen bomen groeien (alleen in de tuin). De rede hiervoor is dat de keizers zeer bang waren voor moordenaars en geen enkele dekking voor eventuele moordenaars wilden verzorgen. Datzelfde motief geldt voor de vloerbedekking: er liggen 7 lagen dikke steen op de grond, over elkaar heen, zodat niemand door middel van een tunnel in de stad kon komen. Inmiddels wordt onze gids zichtbaar nerveus. Het is namelijk erg druk. Wanneer de andere helft van de groep hijgend en puffend weer bij ons aansluit, en de gids hebben aangespoord om vooral iets minder hard te lopen, vervolgen we ons pad.
Wat indruk maakt is de omvang van de stad en het feit dat zich op deze plek een enorme geschiedenis heeft afgespeeld. Toch moet ik eerlijk zeggen dat ik na de eerste 4 poortgebouwen het verzadgingspunt ook al had bereikt. De gebouwen lijken heel veel op elkaar. Iedere poort die je doorloopt, onthult meer (dezelfde?) gebouwen. Inmiddels zijn we weer enkele groepsleden kwijt en besluiten we om maar eens iets te gaan drinken. We halen de groep later wel weer in. Al lopend kijken we om ons heen en zien een Starbucks kofietent..... Over een cultuurshock gesproken. Waarschijnlijk zullen ze binnenkort in de verboden stad ook nog wel een Macdonalds gaan openen.

De groep werd al snel weer ingehaald. Maar nadat we ons hadden voorzien van water en ice-thee en Fu Ni hadden volgestopt met meegebrachte vruchtensiroop (jawel, ook hier weer....) werd het aan het gezicht van onze Fu te zien, duidelijk tijd om ergens haar plasje te plegen. Gelukkig was de keizerlijke tuin vlak bij. Vreemd idee dat tegen deze zelfde boom misschien ook wel 1 van de keizers heeft staan plassen.....

Helaas waren veel van de gebouwen gesloten wegens renovatie. Alles moet per 1 januari 2008 klaar zijn i.v.m de olympische spelen. Je ziet dat overigens in de hele stad terug. Overal wordt dag en nacht gebouwd om alles maar voor de spelen af te hebben.

Aan het eind van onze tocht door de verboden stad, lopen we door een parkje. Hier wordt weer heel duidelijk waarom we ook al weer in China zijn. Op ieder bankje ligt een kind, met daaromheen bezorgde ouders die nog zichtbaar moeite hebben om snel een luier om te doen.

Zo, dan weer naar de bus. In de bus is het ongeveer 15 graden koeler dan buiten. Je hebt het gevoel dat je een koelcel binnenloopt, maar dat went snel. Het is evengoed nog dik 25 graden in de bus.

Terug in het hotel, gaan we de hele checklist weer af: uitkleden, potje, flesje, bedje. Na 1,5 uur beginnen we onderaan de checklist om haar klaar te maken om te gaan zwemmen. Inmiddels ben ik weer boodschappen gaan doen (dit keer geen levende kreeft in de rij) en kom net op tijd om mee te gaan naar het zwembad. Eindeljk met z'n 3-tjes. Even weg van de groep is ook heel lekker. Dit zijn de momenten die je gebrek aan slaap doen vergeten. De foto's zeggen genoeg.

Vandaag gaan we een hutong bezoeken. Dit is een soort woonerf van het oude Beijing, en laat goed zien hoe de mensen hier gemiddeld wonen. We zijn gelukkig op tijd (onze Fu heeft vanacht vanaf 2.30 uur even duidelijk laten weten dat ze er was en heeft ons enkele uren bezig gehouden). We zijn benieuwd wat we krijgen te zien. Groeten, Peter