De vreemdelingendienst

Om 3 uur vannacht werd Fu Ni wakker van haar eigen gehuil. Daar had ze ook rede toe, want haar luier was nat en dat vindt ze echt vreselijk. Na een troonmoment en een schone pamper sliep ze heerlijk verder. Wij werden om 7 uur wakker en zij lag toen al te spelen in haar bedje. Gezellig hoor. Na een papfles en thee op bed gaat papa het vierde kraam/welkomst cadeau uit de mand halen. Fu Ni helpt geweldig mee met het uitpakken. Het zijn gezellige houten baby kledinghangertjes. Hier komen haar mooie kleertjes nog leuker op uit. Dan moeten we in de kleren en ontbijten. Om 10.00 uur worden we bij de vreemdelingendienst in het gemeentehuis van Hoorn verwacht. Wat een drukte daar. Toch worden we al redelijk snel bij de juiste balie neergezet, waar echter een hele tijd niemand zit, behalve wij drietjes. We fluisteren Fu Ni lachend een paar keer toe dat ze nu keihard mag gaan janken om de aandacht te trekken. Maar onze, in den vreemden altijd lieftallige, dochter heeft het prima naar haar zin. Ze windt een aantal andere baliemedewerksters om haar vinger
totdat onze man ineens voor onze neus staat. Hij heeft een leuke eenhoorn knuffel voor haar meegebracht om haar welkom te heten in de gemeente Hoorn! Het is een prettige medewerker met verstand van zaken. Fu Ni moet vanmiddag nog even op de pasfoto, die we daarna meteen weer langs kunnen brengen. Dit wisten we natuurlijk al wel, maar afgelopen zaterdag was iets ondernemen echt geen optie. Gelukkig kan het op deze manier allemaal zonder problemen opgelost worden. De pasfoto lukt gelukkig in één keer goed. Het schijnt nogal een drama te zijn om kleine kinderen voor officiële documenten goed op de foto te krijgen. Nog voordat er betaald is, gris ik een pasfoto van de balie en speer naar Hoorn, zodat ik weer op tijd in het gemeentehuis ben.

Peter loopt met Fu Ni in de buikdrager weer naar huis. Als ik weer thuis kom zijn ze samen de post aan het verwerken. Peter opent de enveloppen en Fu Ni eet ze op!
"Fu Ni, alleen de witte enveloppen", zegt peter nog met een vrolijk gezicht, "in die andere zitten teveel kleurstoffen!".

De kaarten zijn allemaal geweldig en vaak zo knap gevonden. Wat krijgen we er toch een hoop. Dit is wel heel erg leuk. Het aankomstkaartje van Fu Ni wordt pas over een aantal weken verstuurd. Dat komt onze rust ten goede. Bedankt, en tot ziens op de weblog Christa, Peter en Fu Ni