Tuimelbaby!

We zitten lekker te lunchen als Fu Ni het in haar kinderstoel werkelijk ineens op een krijsen zet, alsof ze op een punaise zit. Even op schoot en troosten, het verdriet is snel over en we plaatsen haar weer in de zetel van de keizerin. Hetzelfde ritueel begint weer. Wil ze nu alleen nog maar op schoot eten? Maar haar reactie is wel erg extreem. Toch die kinderstoel maar onderzoeken. Er zit natuurlijk geen punaise in en ook niets anders. Dan volgt een kleding inspectie. De reuktest brengt geen problemen in kaart. Dan het Majootje maar op half elf en even tussen romper en pamper kijken. Aha dat schept duidelijkheid. Ze heeft een nieuw model luier ontworpen, de string luier. Speciaal voor de al wat drogere baby. Het proefmodel blijkt echter buitengewoon oncomfortabel. De pampervulling blijkt enorm in de weg te zitten en een tuimeleffect teweeg te brengen. Ook blijken de beentjes in zithouding lichtelijk afgeklemd te worden wat het draagcomfor niet ten goede komt. We besluiten onmiddelijk weer terug te keren naar het uitgangsmodel. Dit blijkt zeer eenvoudig te kunnen. Gewoon de plakkers op gelijke afstand van het dier midden op de voorkant van de pamper plakken.
Het middageten wordt zonder problemen voortgezet. Fu Ni eet na haar korstloze broodje appelstroop er nog een met chocopasta.
Na de lunch wacht ons nog een aangename verrassing!
Jawel voor het eerst geeft onze dochter aan behoefte te hebben aan een middagslaapje. Om kwart voor 1 op tuk, ongeloofelijk. Alle dagen zijn we keurig met haar naar boven gegaan om haar na het eten tot 15.00 uur te laten slapen. Dit liep altijd uit op veel troosten en zeer weinig slapen. Al weet ik nu nog niet of de aanhouder gewonnen heeft of dat dit het neveneffect van de string luier is. Het door haar ingevoerde middagslaapje is bij ons in ieder geval helemaal in de emmer.
Wel even wennen, want nu moet ik haar wakker gaan maken!