Wat een rust!

Wat nu?
Onze dochter slaapt zonder enig mokken in en het is nu 19.40 uur. Da's even wennen, al is hier wel het één en ander aan vooraf gegaan. Een dag of 12 geleden zijn we ermee begonnen. Na het avondritueel (badje/muziekdoos/fles/tandenpoetsen/2x boekje) haar in bed leggen en haar ondanks intensief huilen negeren. We blijven er wel bij zitten zonder haar aan te kijken of tegen haar te praten totdat ze na 20 min. schreeuwen in slaap valt. Dit doet ze 3 dagen vol overtuiging. De 4de dag valt ze na 6 min in slaap om vervolgens de 5de dag weer 20 min nodig te hebben. Vanaf dag 6 blijft het goed gaan. Het intensieve huilen lijkt steeds meer op mopperend huilen en duurt ongeveer 6 min. Dat is goed vol te houden. Gistermiddag hebben we haar voor het eerst in haar eigen bedje op haar eigen kamer laten slapen. Alle gewenningsproblemen die we verwacht hadden bleven uit. In onze aanwezigheid valt ze zonder problemen in slaap, s avonds idem dito. Wat een genot. Al haar ontwikkelingen volgen elkaar de afgelopen 14 dagen in rap tempo op. Zo trok ze zich de afgelopen week zelfstandig op in de box. We zijn bezig haar te laten wennen in de box. Zodat deze mama ook tijd voor zichzelf en haar werk heeft. Ik heb al rap bedacht dat ik voor full-time moeder echt niet geschikt ben. Al had ik dat van tevoren ook niet vewacht. Veel mensen zeggen overigens dat de boxtraining een soort van zinloze actie is omdat de eerste in hun gezin niet lang in de box heeft gezeten. Ik denk toch wel dat van Fu Ni enige zelfredzaamheid verwacht wordt. Gister heeft papa wielen onder de box gemaakt zodat Fu Ni toch altijd dichtbij mij kan staan en ik haar tussen het werk door complimentjes kan maken. Of eigenlijk is het dat ik tussen de verzorging van Fu Ni door nog wat kan werken! Onze training is tot nog toe in ieder geval geslaagd. Ze kan zich inmiddels van 0 min., sinds kort 60 min. vermaken in de box. We trainden haar door de box vooral leuk te laten zijn. We hebben haar aangemoedigd zich van zittend naar staand in de box op te trekken. Als het Fu Ni lukt zie je dan ook een bijzonder trots koppie door de spijlen heen. Er ligt bovendien bijzonder interresant speelgoed in de box, daarbuiten niet. We spelen leuke spelletjes met haar terwijl zij in, en wij naast de box zitten. Ze wordt ook nooit uit de box gehaald als ze huilt. Dan wordt er eerst even met haar gespeeld totdat het huilen over is (tenzij ze naar de po wil). Ons geduld lijkt beloont te worden. Ze vindt het leuk in de box zolang ze zit of staat. Ze kan ook al wat heen en weer lopen langs de spijlen. Alleen als ze op haar buik of rug ligt/valt kan ze niet terug naar zitten of staan en breekt er paniek los. Daar vraagt ze (met veel volume) nog wel wat training voor.